blog 35 cronicas LUNAS 12345

Episòdi 1 La TOMBA de Lunas

Vau parlar d’un luòc de Lunas, que coneguèri  dins las anadas  seissantas. Las langas de peilhas disián quera un luòc de perdicions. Aquel endrech, portava lo nom plan curiòs, plan estranh de : LA TOMBE chez BIBI. Per de que aquel nom ? L’endrech

èra una cava vòuteda, escura quera plan bona per amanhagar las pichotas lausetas. Per  trapar aquel endrech,  cal anar a costat de l’ostal d’un personatge : 2 carrièra de l’Escareiras. Aquela personalitat plan conescut, ce  trapa l’estiu al Parlament. Li dison Miquèl  del Canada . Ce voletz una informacion sus Lunas, cal téléfonar al Canada al Miquèl.  El sap tot : lo vertadier e tanben lo fals e subretot lo fals es de bon per crear la rumor.

Se vòles una confirmacion te cal mandar a la Monisca de la Primavera( le  printemps ça Reverdy).Totes dos son l’agença oficiala de las informations de Lunas. Per sécuritat e per una informacion mai vertadiera, se pot mandar als Lucian e Joanina ……

Bon ! tot aquò per te dire que La TOMBE dins las anadas seissantas, foguèt lo luòc «  people » de la còla de Bibi. Una equipa de joves que fasián des Boms, des aperitius e forças festas e menavan  bruchs e forças conarias dins lo vilatge.

Amistats brava mond, lo  còp que ven vos contarai l’ ultimatun del cònsol Teofil  sus lo bruch

Episòdi 2 l’ ultimatun del cònsol Teofil 

Teofil Morel èra lo cònsol de Lunas de 1947 a 1969. Un òme serious respectat per fòrça mond. Una nuèch la còla de Bibi fasia  mai de bruchs dins l’Escarèiras e tanben  a ço de la Tomba. òu !  un moment,  la pòrta de la Tomba es escampada amb violéncia, e de q’avèm vist : lo Teofil amb l’eissarpa de cònsol en bandoliera que se met de cridar « n’i a pro , n’avem un sadol de tot aquelas conarias de joves » Degun disián pas res mai pensavan :  lo Teafil a sortit l’eissarpa e las bralhas del dimenge. A  escampat un cop de pè dins l’armori. De segur lo moment es important, lo  mond éran  glaçat*, de que va se passar ? Et lo Teofil de cridar «  sai vengut amb la força publica. Es aqui qu’avèm vist dintrar lo « toubib » Galy,  los Carlier, los Martin e tanben Cécile e d’autres que venián beure un cop, mangear las escaravissas e pagar  lo PV  de Dader

E per de que un PV ?  vos contarai un autre cop

Amistats a totes      

* lo  mond éran  glaçat= aquò es per la cronica en realitat lo monda éran rabinat amb lo Muscat de RIVESALTE

Episòdi 3 :Le PV de Joan  Claudi

L’ autre cop m’avetz mandat, per de que un procès ? Cal dire çò de Lunas, una causa es devenguda un esport communal per las còlas dels joves :  Aquela causa se dis « Faire la réserve » aquò vòl dire, pescar las trochas del Graveson dins la reserve del vilatge. L’autre espòrt, la pesca als escaravissas dins lo rèc  de Sourlan.  Aquò de segur es mai que mai interdit, mai que mai defendut. Mai los joves s’en cagan. Un vespre, amb la còla de Bibi disèm : « anem faire Sourlan » e Odette (Blanes)farà la préparacion de las escaravissas saussa americana. Un còp de petroleta per montar a çò de Sourlan. La pesca èra plan bona, las causas se passavan plan. Sabi pas cossí los gendarmas  aqueles arpetas,   trapèron. De segur es Chocolate lo garde de pesca que nos a denonçat. Los arpetas que son mai intelligents raubèron las petroletas. Lendeman lo paire Dader  fasià lo more era colera per anar cercar la petroleta a ço de la gendarmaria e mai que mai d’estre convocat per un jutge  de patz al tribunal de Montpeilher.  Aürosament lo jutge era una bona persona,  tot aquela istoria l’amusèt plan. Pòdi vos dire la saussa americana de Odette era una meravilha

Se voletz conestre Chocolate, en parlarem lo còp que ven

Amistats      L’Enric del Redondel

Episòdi 4 Chocolate

Chocolate èra lo garda de pesca de Lunas. Era pas comòde e voliá agantar los joves que pescavan dins la reserva . I arribava jamai  e aquò lo fasiá romega.

Cal vos dire, dins los annadas 60, a ço de Lunas  i aviá una còla de joves que  menavan fòrça bruchs  dins lo vilatge. Los fraires Joan-Pèire e  Claudi Lamouroux,  Miquel Rambaud, Claudi Breil, Kiki Vellas, Miquel Soulier, Rotland Bascoul, Joan Pèire  Viala. Cresi qu’ i aviá de filhas, de segur,  Miquèla Frias, Ugueta Ponce e mai d’autres que me remembra pas pus.Aqueles joves, eron pas los darrièrs per agantar las truitas dins la reserva o tanben dins lo beal. Nos autres la còla de Bibi qu’erem mai joves de un o dos annadas los agachavem amb admiracion per de que aqueles  « Dieu » avián de…Vespa. E las lausetas aran amorosas de las Vespa. Nos autres aviam las bicicletas totas instrancadas

Aquela còla de « vielhs »fasián de repais amb truitas del beal, escaravissas del rèc de Nize, legums de l’òrt de Kussol, vin que es pas possible de dire aqui d’ont veniá, es secret. Ce voletz saupre , anatz al « parlament » de segur Miquèl vos donara un parels de detalhs e tanben lo nom tot lo monde

Lo problema es que l’endeman del repas, Chocolate recebiá un còlis per las PTT amb las testas, las espinas de truitas  e los clòs d’escaravissas. Chocolate fasiá lo more, Kussol cridavá als raubaires e lo « fornissaire » de vin era colèra. Tot aquò fasiá un rambai pas possible dins lo vilatge

Bon lo còp que ven, vos parlarai de Kussol  de son òrt e tanben de  la bicicleta sieuna

Al mes que ven

L’Enric del  Redondel 

Episòdi 5  Lo Vièt-d’ase de Kussol

Kussol era un grand romegaire, avià un òrtet plan polit a costat del Redondel  lo cafe de Juli Vellas en contrabàs de l’estrada  granda. Un òrtet plan cultivat. i fasiá vinir amb amor  fòrça legums :  tomatas, corgetas, tucas, trufas , caulets, cebas, ensaladas e tanben de vièts-d’ases  plan polits que lo fasiàn s’en creire era orguèlhòs de son òrtet. Lo monda que passejava sus la carriera agachava lo viet-d’ase de Kussol  e tombava sus lo cuol d’admiracion e Kussol se gonflava coma un pesolh. Kussol venià a ço de son ortet amb una bicicleta escrancava e los joves ce trufavan d’el.  Kussol èra colera e  romegava mai que mai. La còla de Lamouroux –Rambaud n’aviá un sadol. Una nueit los joves  anèron pintrar los vièts-d’ases de totas las colors :  los viets-d’ases, roge, blau, blanc, jaune.  Lo matin lo monde que passejava s’espotiguèt  de rire et Kussol fasiá lo more,  marchava a pé, per de que la bicicleta èra tanben pintrada  de totas las colors

Bon  un  còp, ai parla de  Cécile. Cal en dire mai  e tanben de «  l’albèrga golarda »

 Bon ! un viet- d’ase  es una « aubergine » e ne pensatz pas  quicòm mai coquinas !

Amistats amics

L’Enric del Rerondel