Episòdi 1 La TOMBA de Lunas
Vau parlar
d’un luòc de Lunas, que coneguèri dins
las anadas seissantas. Las langas de
peilhas disián quera un luòc de perdicions. Aquel endrech, portava lo nom plan
curiòs, plan estranh de : LA TOMBE
chez BIBI. Per de que aquel nom ? L’endrech
èra una cava
vòuteda, escura quera plan bona per amanhagar las pichotas lausetas. Per trapar aquel endrech, cal anar a costat de l’ostal d’un
personatge : 2 carrièra de l’Escareiras. Aquela personalitat plan
conescut, ce trapa l’estiu al Parlament. Li dison Miquèl del Canada . Ce voletz una informacion sus
Lunas, cal téléfonar al Canada al Miquèl.
El sap tot : lo vertadier e tanben lo fals e subretot lo fals es de
bon per crear la rumor.
Se vòles una
confirmacion te cal mandar a la Monisca de la Primavera( le printemps ça Reverdy).Totes dos son l’agença
oficiala de las informations de Lunas. Per sécuritat e per una informacion mai
vertadiera, se pot mandar als Lucian e Joanina ……
Bon !
tot aquò per te dire que La TOMBE dins las anadas seissantas, foguèt lo luòc
« people » de la còla de Bibi. Una equipa de joves que fasián des
Boms, des aperitius e forças festas e menavan
bruchs e forças conarias dins lo vilatge.
Amistats
brava mond, lo còp que ven vos contarai
l’ ultimatun del cònsol Teofil sus lo
bruch
Episòdi 2 l’ ultimatun del cònsol
Teofil
Teofil Morel
èra lo cònsol de Lunas de 1947 a 1969. Un òme serious respectat per fòrça mond.
Una nuèch la còla de Bibi fasia mai de
bruchs dins l’Escarèiras e tanben a ço
de la Tomba. òu ! un moment, la pòrta de la Tomba es escampada amb
violéncia, e de q’avèm vist : lo Teofil amb l’eissarpa de cònsol en
bandoliera que se met de cridar « n’i a pro , n’avem un sadol de tot
aquelas conarias de joves » Degun disián pas res mai pensavan : lo Teafil a sortit l’eissarpa e las bralhas
del dimenge. A escampat un cop de pè
dins l’armori. De segur lo moment es important, lo mond éran
glaçat*, de que va se passar ? Et lo Teofil de cridar « sai
vengut amb la força publica. Es aqui qu’avèm vist dintrar lo
« toubib » Galy, los Carlier,
los Martin e tanben Cécile e d’autres que venián beure un cop, mangear las
escaravissas e pagar lo PV de Dader
E per de que
un PV ? vos contarai un autre cop
Amistats a
totes
* lo mond éran
glaçat= aquò es per la cronica en realitat lo monda éran rabinat amb lo
Muscat de RIVESALTE
Episòdi 3 :Le PV de Joan Claudi
L’ autre cop
m’avetz mandat, per de que un procès ? Cal dire çò de Lunas, una causa es
devenguda un esport communal per las còlas dels joves : Aquela causa se dis « Faire la
réserve » aquò vòl dire, pescar las trochas del Graveson dins la reserve
del vilatge. L’autre espòrt, la pesca als escaravissas dins lo rèc de Sourlan.
Aquò de segur es mai que mai interdit, mai que mai defendut. Mai los
joves s’en cagan. Un vespre, amb la còla de Bibi disèm : « anem faire
Sourlan » e Odette (Blanes)farà la préparacion de las escaravissas saussa
americana. Un còp de petroleta per montar a çò de Sourlan. La pesca èra plan
bona, las causas se passavan plan. Sabi pas cossí los gendarmas aqueles arpetas, trapèron. De segur es Chocolate lo garde de
pesca que nos a denonçat. Los arpetas que son mai intelligents raubèron las
petroletas. Lendeman lo paire Dader fasià lo more era colera per anar cercar la
petroleta a ço de la gendarmaria e mai que mai d’estre convocat per un
jutge de patz al tribunal de
Montpeilher. Aürosament lo jutge era una
bona persona, tot aquela istoria
l’amusèt plan. Pòdi vos dire la saussa americana de Odette era una meravilha
Se voletz
conestre Chocolate, en parlarem lo còp que ven
Amistats L’Enric del Redondel
Episòdi 4 Chocolate
Chocolate
èra lo garda de pesca de Lunas. Era pas comòde e voliá agantar los joves que
pescavan dins la reserva . I arribava jamai
e aquò lo fasiá romega.
Cal vos
dire, dins los annadas 60, a ço de Lunas
i aviá una còla de joves que
menavan fòrça bruchs dins lo
vilatge. Los fraires Joan-Pèire e Claudi
Lamouroux, Miquel Rambaud, Claudi Breil,
Kiki Vellas, Miquel Soulier, Rotland Bascoul, Joan Pèire Viala. Cresi qu’ i aviá de filhas, de
segur, Miquèla Frias, Ugueta Ponce e mai
d’autres que me remembra pas pus.Aqueles joves, eron pas los darrièrs per
agantar las truitas dins la reserva o tanben dins lo beal. Nos autres la còla
de Bibi qu’erem mai joves de un o dos annadas los agachavem amb admiracion per
de que aqueles « Dieu » avián
de…Vespa. E las lausetas aran amorosas de las Vespa. Nos autres aviam las
bicicletas totas instrancadas
Aquela còla
de « vielhs »fasián de repais amb truitas del beal, escaravissas del
rèc de Nize, legums de l’òrt de Kussol, vin que es pas possible de dire aqui
d’ont veniá, es secret. Ce voletz saupre , anatz al « parlament » de
segur Miquèl vos donara un parels de detalhs e tanben lo nom tot lo monde
Lo problema
es que l’endeman del repas, Chocolate recebiá un còlis per las PTT amb las
testas, las espinas de truitas e los
clòs d’escaravissas. Chocolate fasiá lo more, Kussol cridavá als raubaires e lo
« fornissaire » de vin era colèra. Tot aquò fasiá un rambai pas
possible dins lo vilatge
Bon lo còp
que ven, vos parlarai de Kussol de son
òrt e tanben de la bicicleta sieuna
Al mes que
ven
L’Enric
del Redondel
Episòdi 5 Lo Vièt-d’ase de Kussol
Kussol era
un grand romegaire, avià un òrtet plan polit a costat del Redondel lo cafe de Juli Vellas en contrabàs de
l’estrada granda. Un òrtet plan
cultivat. i fasiá vinir amb amor fòrça
legums : tomatas, corgetas, tucas,
trufas , caulets, cebas, ensaladas e tanben de vièts-d’ases plan polits que lo fasiàn s’en creire era orguèlhòs
de son òrtet. Lo monda que passejava sus la carriera agachava lo viet-d’ase de
Kussol e tombava sus lo cuol
d’admiracion e Kussol se gonflava coma un pesolh. Kussol venià a ço de son
ortet amb una bicicleta escrancava e los joves ce trufavan d’el. Kussol èra colera e romegava mai que mai. La còla de Lamouroux
–Rambaud n’aviá un sadol. Una nueit los joves
anèron pintrar los vièts-d’ases de totas las colors : los viets-d’ases, roge, blau, blanc, jaune. Lo matin lo monde que passejava
s’espotiguèt de rire et Kussol fasiá lo
more, marchava a pé, per de que la
bicicleta èra tanben pintrada de totas
las colors
Bon un
còp, ai parla de Cécile. Cal en
dire mai e tanben de « l’albèrga
golarda »
Bon ! un viet- d’ase es una « aubergine » e ne pensatz
pas quicòm mai coquinas !
Amistats
amics
L’Enric del
Rerondel
