blog 28 lo crit de la fogaça

Lo crit de la fogaça
N’i a que barrutlan totas las nuechs per escotar lo bram del cèrvi, d’autras aspèran totas una dimenjada per veire « star woord ». Nautres d’Aigas Mòrtas, sèm un molonet de baugs que vòlon escotar una causa sens pretencion, tota fineta que te cal dressar l’aurelha per l’ausir :  Lo crit de la fogaça. Vos cal conesser un bon pastissièr. S’avètz  aquò, es pas encara ganhat, vos cal èstre d’Aigas Mòrtas et demorar « intra- muros » dins las muralhas. Vos cal estre o tanben plan conesser un amic de l’aristocracia « intra-muros »
Puèi vos cal levar de bon matin, anar a çò de Laurenç  Peitavin lo pastissièr crompar una fogaceta salada per lo pichòt dejunar. 
A çò de la pastissariá vos cal cridar : « Eh ! Laurenç  l’as sortida ta fogaça? » « E òc Enric es lo moment. Vòs intendre ? » «De segur Laurenç que vòli la veire e tanben l’escotar »
Laurenç amb la longa rispa de fusta, sòrt delicatament amb amor lo pastisson de fogaça  del fornil plan daurada, plan rosselada. Lo grand moment magic es arribat. Laurent aganta lo botelhon de flor d’irangièr e plovineja  tot lo còrs bronsat de la bèla Fogaça. Aqui Fogaça se met a cantar, a cridar de bonaür. Un pichòt grgrgrgrgrigrigri. Un pauc coma lo ronron del cat. Coma un pichòt sospir sensual erotic. Un sospir d’amorosa. Aital, de seguida, un molon d’ideas polissonas  traversan lo cap. Fogaça  se calma. Fogaça es presta. Es lo moment esperat de la potonejar.
« Bon, Laurenç  balha- me tres morcis de fogaça » Vau m’assetar a al troquet d’Assonta, al solelh del matin,  amb un pichòt veirrat de rosat. Lo rosat que fa bronsar .
Ai encara dins lo cap lo crit de Fogaça l’amorosa que fa pantaissar. Ah ! lo crit de Fogaça. Cresi qu’es un moment fantastic coma « Esperit de sau » de Matthieu Peitavin. De segur es lo fantastic de familha de los dos cousins