blog 34 face book

Blog34 «  cuol bouc ». “ facebook” 

E « les réseaux sociaux »  aquela bestia. Es un endrech  ont pòdes escriure  totas las salopariás e demorar amagat darrièr un « pseudonyme » per pas se faire reconeisser. Es un endrech   per los  coards, per los sens onor, los destibats o tanben encara per los  qu’an pas res dins las brailhas.

Los messatges de « facebook » son de mai en mai violents, agressius. Tot aquò es pas de bon per nòstra societat. Aquò es una escalada de la violéncia, de l’agressivitat, de l’intolerància, de l’otrança. Un manca de respècte. Sai pas de que va sortir de tot aquò ? Es per aquò que los pichons se parlan amb agressivitat 

Bon ! Amic Wilhem vau quèrre un tròç de fogaceta amb un veiàas de rosat. Mai ara cal faire atencion. Los cercaires an trapat una particula  que poiriá estre  l’indicia d’una  quatrena dimension. Aprèp l’apero a çò de Papie Moises sai pas cossi farem per trapar  la salida amb quatre dimensions e mai amb un bar que farà quatre dimensions  cossí farem per posar un veiras de rosat. Aquò sera complicat . òu ! amic servis-me un autre còp. Ai la secada

Al reveire Wilhem

blog 33cal donar

Blog 33 (corrigé) Cal donar

L’autre matin, un pichon , pausava una question al cronicaire de la radio : « Mossen de la radio per de que parlar de longa de causas tristas. Cada matin, per me levar,  me cal escotar de causas que fan plorar. Es pas  de bon per entamenar la jornada e per  anar a l’escòla » « Agachas mossen de la ràdio o tanben de la television te cal parlar del solelh que sòrt de darrièr la montanha cada matin e que cabussa per la serada amb un cèl de fuòc. L’aucèl que ven se pausar sus la fenestre per  picar la mica del pan. Lo metge que  garis lo malaut. Aquò son de novèlas bonas de causas que te donan « la patate » . Vas me dire es pas aquò que fa montar l’audiéncia. Cal saupre ! la ràdio es aquí per faire lo buzz ? per te donar lo vòmit o per nos faire pantaisar ? Oh ! o sabi la radio, la television, los jornals son aquí per donar las informacions  vertadièras que son pas tot jorn  temps de plasers de la vida. Mas i a de còps una informacion de bonaür  nos fariá fòrça ben al cap

Mossen,  vos cal pas raubar lo bonaür, vos cal donar de bonaür. De donar de bonaür es una bona causa de la  vida.  Agacha , las vacanças amb los amics que sabon donar es lo paradis. Las vacanças amb de personas que fan que prendre que son egoïtas es l’infèrn. N’i a que tustan la porta amb los pès, d’autres pòrtan solament las coconhetas e los cotèls e generalament fan lo morre,  son de romegaires trists e tanben de pissa- freg

Bon amic Wilhem me cal trapar de coratge. Vau quèrre un tròç de fogaça salada amb un veirassàs de rosat : lo rosat que fa bronzar

.Amistats amics, al reveire

blog 31 causas perdudas

Blog 31 Las causas perdudas

L’autre journ me disiái, perdeque nòstre generacion defend de causas que son pas aimadas dins lo monde actual. Que son un pauc de causas  perdudas.

Ieu defendi lo vin. Ara los cronicaires son forçats de dire : « atencion cal beure amb moderacion ». Ara es un deputat o tanben un enarc que nos va dire çò que cal beure e cossí lo beure. òu! du con, t’avèm demandat  quicòm !

Agachatz. Los buòus! cal pas tocar los buòus, los animalistas cridan a la barbariá. Las abrivadas es çò mesme, aquòs una tradicion de debiles. Un parigòt que se fa escampar per un buòu, lo conse del vilatge se retroba al tribunal. E parlem pas de las corridas! Aquelas tradicions de salvatges  sanguinaris ! Sabiái pas que Picasso e tanben Hemingaway eron de barbaras sanguinares. Es segur los «chicken des  fast food » fan pas veire cossí son tuadas las galinas

Lo rugbi ara es un mestièr e mai en mai es pas pus una passion, un jòc. Los clubs prenon lo nom dels sponsors « Altrad stadiun » cresètz qu’aquel monde son de filantròps, aquò es per faire d’argent per faire conèisser son trabalh. L’esperit del Rugbi qu’èra formator dels joves, se passerilha,  se seca mai que mai

 Parlarem pas de l’occitan aquela lenga mespresada. Se pòt qu’ara serà pas pus ensenhat dins las escolas.

De que vòs pichon, ieu vau continuar de defendre: lo vin, los buòus, lo rugby, l’occitan, las vòtas, las raubas cortetas, la comba polida, los aperòs, lo gal que canta lo matin, lo fornièr que claxona, las campanas que pican, las ferias, lo solelh, lo bonur, la VIDA del miegjourn!!

Perdon a MISTRAL de prendre un pauc de Mirèio per dire a totes

Canti  la vida  occitana
Dins lis amours de sa  jovènça
A travès lo vin, la vinha, los buòus , la mar ,lo solelh
Umble escoulan dau grand MISTRAL
Iéu la vole segui. Coume èro 
Rèn que la vida de nostra tèrra
per gardar las tradicions e lo bonur
Adieu pichon ,vau quèrre un tròç de fogaça salada, amb un veiràs de rosat . A mai
L’Enric de la fogaça salada

blog 30 le jambon beurre

Blog31 lo vertadièr entrepan  jambon beurre

Una causa que se trapa pas pus : lo vertadièr sandwich jambon beurre, un entrepan amb de pan de campèstre plan crostejant, lo pan plan onchat amb un tròç de burre, un talhon de cambajon de Lacauna amb una bièrra frescadeta. Aquò es un pichòt plasir de la vida que n’i a pas mai. Assetat sus un banc per agachar lo monde e las polidas lausetas que passejan es un bonur. Se cal despechar de lo faire es pas encara proïbit e es a gratis. Ara trapa d’entrepan cambajon formatge, cambajon galina, cambajon ensalada, cambajon tomata amb una potinga que se ditz maionesa que aquò  fa un mescladís que  pòdi  pas saber çò que mangi. I a d’entrepans que començan salat e puèi sucrat per seguir, amb de pan moligas pas cuèch. E òc lo pan pas cuèch es mai pesuc e aquò fa d’argent per los fornièrs marrits que crompan la pasta fabricada dins las usinas. La vendeira m’a dich « Monsieur si vous voulez uniquement du jambon vous pouvez jeter le fromage » soi demorat coma un con e ai pas res crompat. Me soi enanat e ai pas res manjat

Bon tot aquò me dona la secada, vau quèrre un tròç de fogaça salada als gratelons de porcels plan gras e se pòt un morci de coaneta  amb un còp de rosat frescadet, lo rosat que fa bronsar. Lo rosat de las sablas de Camarga                                                                                                                                                                                            Al reveire amics